گل پسرم خونه نشين شده
متاسفانه عليرغم ميل باطني مون تصميم گرفتيم ديگه امير علي جان رو به پيش دبستاني نفرستيم چون هر بار با مريض شدنش يه سونامي بيماري به خونمون مياد و طفلكي دوقلو ها هم با هر مريضي حسابي ريه هاشون در گير ميشه اينبار كه كلي اذيت شدن و نهايتا 18 دي برديمشون پيش دكتر قراگوزلو فوق تخصص ايمونولوژي و آلرژي هستن و خيلي هم دكتر خوبين اسپري هاشونو عوض كرد و متاسفانه گفت كه احتمالا دو قلوها به آسم كودكان مبتلا شدن و جاي نگراني هم نيست و تا سن مدرسه خوب ميشن (اميدوارم)
معلم خوب اميرعلي جان هم خانم عبداللهي عزيز زحمت ميكشن و تكاليفشو آماده ميكنن توي خونه خودمون باهاش كار ميكنيم يه عكس خوشگل هم شب يلدا توي مركز ازشون گرفتن كه بعدا ميذارم ببينيد. و ديگگگگگگگگگگگگگگر هيچ
از فلفل نمكمون هم بخوام بگم اينكه حسابي زبون باز كردن و مزه ميريزن و دل ما هم ضعف ميره واسشون
داشتم به بابايي غرغر ميكردم كه چقدر ميخوابي پا شو برو نون بگير
محمدامير: مامان بابائو دود نداله(مامان بابارو دوست نداره)
فردا صبحش داشتم به بچه ها صبحانه ميدادم نون رو از تستر درآوردم و بازم
محمد امير:مامان ، بابا نون دديده(بابا نون خريده؟)دقيقا با همين شكلك
بابا اوبه دودد دالم (بابا خوبه دوسش دارم)
هر چي هم كه جديدا ميگم محمد امير اينجوري جواب ميده
من: پسرها وقت لالاست محمد امير: من لالا دود ندالم
من : پسرها آجربازي كنيم محمد امير : آجر بازي دود ندالم
جالبتر اينكه محمد امير به مامان جون ميگه :اييون جديدا هم ياد گرفته كه شاديشو با آخ جون نشون بده
مثلا پريشب خاله اعظم ساعت 1 شب واستون نيمرو درست كرد محمد امير هم به شما ها گفت آخ جون آله به به درست دده(به به درست كرده)
امير عباس هم هيچ رقمه حاضر نيست بگه خاله اعظم با يه خنده شيطنت آميز ميگه ادم
امير عباس خان همچنان قلدر مآبانه رفتار ميكنن شبها موقع خواب با لحن تحكم آميز:گصه بوقون (دستور مي فرماييد قصه بخون)
من(خواب آلود):يه روزي آقا خرگوشه رفت...
شما يه چك آبدار ميزني توي گوش من و دوباره با همون لحن و البته با چاشني عصبانيت: دفتم گصه بوقون
قربونت برم كه مي فهمي شعر با قصه فرق ميكنه
محمد امير جان هم شديد اين روزها آويزون منه و همش ميگه مامان منه و سر اينكه من مامان كي ام كلي تو دعواي بين شما كتك ميخورم و آخر سرهم با هم كنار مياييد كه من بدبخت مامان همتونم
جوجو رنگي هاي پررو